Celliers: ... Leiders en leidsters in de eerste jaren van de oorlog.

Ons eerste gezamenlijke kamp was met de Pinksterdagen 1941 in een boerderij aan de Zandheuvelweg in Baarn (foto-1). Door de grote openstaande deuren kwamen we in de stal. Links van het middenpad, boven de plek waar anders de koeien zouden staan, sliepen de heren en aan de rechterkant de leidsters. De boer keek wel even op van dit gemengd gezelschap, maar we mochten toch blijven. Via een laddertje kwamen we bij onze slaapplaats. Hoewel het oorlog was, leefden we toch nog betrekkelijk zorgeloos. We moesten ons wassen bij de pomp en de heren hadden een teiltje met water ter beschikking om zich te scheren. Overdag maakten we lange wandelingen in de omgeving, we deden spelletjes, o.a. touwtje springen (foto-2) en we zongen veel met elkaar bij het gitaarspel van Eli Millenaar. Wat we gegeten hebben en wie deze maaltijden dan klaarmaakte, weet ik niet meer. Toen we 's avonds in onze slaapzakken zouden kruipen, was daar één avond een vreselijke gil. De heren hadden een paar kikkers gevangen en deze in de slaapzak van, naar ik meen, Ada van Keulen gestopt. Dat was even schrikken, maar de kikkers hebben het overleefd en Ada is ook weer bijgekomen van de schrik. Dit zijn zo enkele herinneringen aan een goed samenzijn.

Iets later in dat jaar, namelijk op 31 augustus 1941, hebben we een gezamenlijke maaltijd genoten (foto-3). Het menu geeft aan: Koninginnesoep, Piepers met jus, Princessebonen, Oranjepudding, geslagen schuim. Ik heb daar nog een heel mooie kaart van met op de achterzijde veel bekende namen. Wie dit georganiseerd hadden en waar we bijeen kwamen, ???.

Op 27 december 1941 hebben we een Kerstbijeenkomst gehad in "Het Behouden Huis". Aan de binnenzijde van het kaartje met mijn naam er op staat in mooi gekalligrafeerde letters "MOED EN VERTROUWEN'. Wie dit georganiseerd had en al deze kaartjes gemaakt had, ???

In het voorjaar van 1942 werden een aantal roeiboten gehuurd bij ?De Zuwe? en hebben we een hele dag doorgebracht op het water (foto-4).

Ook in 1942 zijn er nog bijeenkomsten geweest bij een boerderij, één daarvan in september. Ik heb daar wel foto's van, maar weet niet waar het was. Op een van de foto`s staat: Hoge Vuursche ??? Lenie Duiverman hield de ochtendaandacht (foto-5). Lange wandelingen, ? met vreemde hoofdtooi lopende leidsters, een ?rechtbank? waar o.a. Fé Tas rechter was en Jan Kooger en verloofde waren degenen die terecht stonden ? plezier hebben met elkaar. Ook ?huishoudelijke? zaken moesten gedaan worden, zoals o.a. een ladder in de kous van Ada Verheul repareren en Gé Verheul ontpopte zich als bandenplakker.

Er is ook een grote bijeenkomst geweest in een boerenschuur (?), maar dit kan ik niet thuis brengen.

Ik heb nog een klein leren schildje met ingebrande letters, waarop nog te lezen valt ?Argonauten? en een jaartal 1943(?). Dit schildje moet uitgereikt zijn aan het eind van een van de vele wandelingen, die we in de eerste jaren van de oorlog met elkaar gemaakt hebben (foto-6).

Goede herinneringen zijn er ook aan de vele Zondagmiddagen dat we bij elkaar kwamen in de huiskamer van de tantes van Hans Petersen Nobbe aan de G. van Amstelstraat en bij Evert Mager en zijn ouders aan de Neuweg en bij de fam. Millenaar aan de Kam.Onnesweg, bij Ada van Keulen en haar ouders in Laren aan de Vredelaan e.a. Wanneer ik nu de foto's bekijk, die ik na mijn verhuizing uit Hilversum naar Soest nog bewaard heb, komen er steeds meer en heel veel goede herinneringen naar boven.

In december 1943(?), de avondklok was ingesteld door de Duitsers, zijn we met een heel aantal naar de nachtmis in de Vituskerk aan de Emmastraat geweest. Een bezoek aan deze mis was mogelijk omdat de Duitsers een aantal uren hadden vrij gegeven voor kerkbezoek. Al vroeg die avond kwamen we bij elkaar ten huize van de fam. Verheul aan de Sumatralaan om later vroeg in de koude wintermorgen naar de kerstmis in de Vituskerk te wandelen. In mijn herinnering was dit een van onze laatste gezamenlijke activiteiten.

Mede door de oorlog moesten de contacten geminimaliseerd worden. Er ontstonden intiemere vriendschappen, maar ook was de tijd van de razzia's begonnen, onderduiken en rekening houden met de zeer nare maatregelen, die door de Duitsers werden voorgeschreven. De moeilijke tijden waren toen echt begonnen. Gelukkig hebben we velen na de bevrijding weer kunnen ontmoeten (foto-7).

Mede aan de hand van eerder genoemde foto?s heb ik zo enkele verhalen opgeschreven. Tijdens de viering van het 70-jarig bestaan in 2002 zijn er zeker veel van deze herinneringen opgehaald.

Ik hoorde dat het plan is om dit over 5 jaar nog eens te herhalen, maar gelet op de gemiddelde leeftijd van een aantal van ons lijkt dit nogal een lange tijd.

Wat zou ik graag naar de bijeenkomst in 2002 gekomen zijn om een ieder nog eens te ontmoeten en herinneringen op te halen. Misschien kunnen we volgend voorjaar nog eens met een aantal bij elkaar komen. Ik woon in een woongroep in Soest en kan de beschikking hebben over een grote ?huiskamer? met alles er op en eraan (koffie, thee, drank) en dan b.v. met elkaar Chinees of iets anders eten. Ik kan tot ongeveer 35 personen ontvangen.

Wie heeft interesse en helpt dit eventueel organiseren? Maar ook zo maar een telefoontje of enige reactie zal op prijs gesteld worden.

Met beste groeten,

Hermien Wijnsma-van den Brul

Telefoon : 035-6029487

E-mail: h.g.wijnsma@wanadoo.nl